miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) – stanowi podstawę planowania przestrzennego w gminie. Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest aktem prawa miejscowego. Przy sporządzaniu planów miejscowych wiążące są ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, pod rygorem nieważności planu. Plan miejscowy składa się z uchwały (jest to część opisowa planu) oraz z załącznika, który jest rysunkiem planu (jest to część graficzna planu). Rysunek planu sporządza się w skali 1:1 000, z wykorzystaniem urzędowych map zasadniczych, albo w przypadku ich braku – map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. W szczególnych przypadkach dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500 lub 1:2 000. Na rysunku planu miejscowego stosuje się barwne oznaczenia graficzne i literowe dotyczące przeznaczenia terenów. Organem odpowiedzialnym za sporządzenie planu jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta, który zadanie to powierza odpowiednim specjalistom. Plan jest podstawą do realizacji wszystkich rodzajów budownictwa – wielorodzinnego, jednorodzinnego i usługowego dla Fordońskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Wszystkie obiekty powstają jedynie w miejscach przewidzianych do ich usytuowania w Planie Miejscowym Zagospodarowania Przestrzennego.
odrębna własność lokalu – jest to prawo własności, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub użytkowy, położony w budynku wielolokalowym. Właścicielowi przysługuje prawo własności do lokalu oraz nierozerwalnie z tym prawem związany udział w nieruchomości wspólnej. Nieruchomością wspólną jest grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (np. strych, klatki schodowe, ale także instalacje gazowe czy kanalizacyjne). Dopóki trwa odrębna własność lokalu nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej. Jest to zatem współwłasność przymusowa. Właściciel lokalu położonego w budynku wielolokalowym jest więc jednocześnie właścicielem lokalu oraz współwłaścicielem gruntu, na którym stoi budynek oraz tych części nieruchomości, które służą do wspólnego użytku wszystkich właścicieli lokali. Właściciel odrębnego lokalu ma zatem pełne prawo rozporządzać swoim lokalem i ponosi również wszystkie koszty związane z jego eksploatacją i użytkowaniem. Ma on jednocześnie prawo korzystania, wraz z innymi właścicielami lokali w budynku, z nieruchomości wspólnej. Musi również, wraz z innymi właścicielami lokali, ponosić koszty utrzymania i eksploatacji nieruchomości wspólnej.
powierzchnia użytkowa – Zasady obliczania powierzchni budynków i ich kubatur są uregulowane Polskimi Normami: PN-70/B-02365 Powierzchnie budynków. Podział, obliczenia i zasady obmiaru oraz PN-69/B-02360 Kubatura Budynków. Zasady obliczania. W październiku 1997 r. Polski Komitet Normalizacyjny ustanowił, w ramach wprowadzania norm międzynarodowych do zbioru Polskich Norm, normę PN-ISO 9836:1997. W Fordońskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, do określenia powierzchni użytkowej nowych lokali stosowana jest norma PN-70/B-02365. Zgodnie z ta normą przy obliczaniu poszczególnych rodzajów powierzchni należy przyjmować wymiary na wysokości 1,0 m ponad poziomem podłogi odpowiedniej kondygnacji, w świetle lub wg obrysu zewnętrznego przegród pionowych (ścian) w stanie surowym, bez uwzględnienia oblicowania (okładziny lub wyprawy) nie stanowiącego części konstrukcyjnej danej przegrody. W budynkach z elementów prefabrykowanych wymiary należy przyjmować w świetle lub wg obrysu zewnętrznego tych elementów. Przy obliczaniu powierzchni na podstawie dokonanych pomiarów z natury budynków oblicowanych należy uwzględniać korektę wymiarów przy założeniu grubości wypraw wewnętrznych – 2 cm.
akt notarialny – umowa cywilno-prawna podpisywana w obecności osoby zaufania publicznego jaką jest Notariusz. Forma wymagana w sytuacji jakiegokolwiek ruchu na spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu oraz nieruchomości jaką jest prawo odrębnej własności lokalu.
księga wieczysta – każda nieruchomość musi mieć urządzoną (założoną) księgę wieczystą. Tworzy się ją lub dokonuje zmian w istniejącej, po akcie notarialnym. Księga wieczysta składa się z 4 działów:
1.Dział przedmiotowy – oznacza nieruchomość
2.Dział podmiotowy właściciela
3.Dział różnych ograniczonych praw rzeczowych oraz inne prawa (np. służebności, prawo pierwokupu, roszczenia o zawarcie umowy przedwstępnej, treść umowy dożywocia itp.)
4. Dział czwarty – hipoteki (prawo zabezpieczające wierzytelność)
wartość rynkowa lokalu – wartość lokalu określona przez rzeczoznawcę majątkowego na podstawie przepisów Działu IV Rozdziału 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – gospodarce nieruchomościami /jedn. tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późniejszymi zmianami/;
ekspektatywa – „oczekiwanie prawne”, najczęściej umowa o budowę lokalu mieszkalnego zawarta pomiędzy kupującym a developerem lub spółdzielnią mieszkaniową. Kupujący oczekuje, iż po spełnieniu przez niego warunków zapłaty za lokal, budujący przeniesie na niego prawo własności (odrębną własność lokalu, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu). Ekspektatywa może być przedmiotem zbycia. Kupujący może sprzedać swoje prawo wynikające z umowy o budowę nieruchomości osobie trzeciej.
eksmisja – wszelkie czynności faktyczne i prawne zmierzające do opróżnienia lokalu lub nieruchomości z osób i rzeczy i wydania uprawnionej osobie. Eksmisja jest możliwa po uprzednim wypowiedzeniu umowy najmu, które to może nastąpić z ważnych przyczyn określonych ustawą, m.in. z tytułu zalegania z czynszem, bądź używania lokalu w sposób sprzeczny z umową. Eksmisja w przypadku mieszkania spółdzielczego musi być poprzedzona procedurą wykluczenia członka ze spółdzielni. Decyzja o wykluczeniu jest podejmowana zgodnie ze statutem spółdzielni. Wszczęcie procedury jest możliwe jeżeli członek pomimo pisemnego upomnienia nadal używa lokal niezgodnie z jego przeznaczeniem lub zaniedbuje obowiązki, dopuszczając do szkód, lub niszczy urządzenia przeznaczone do wspólnego korzystania przez mieszkańców albo wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystnie z innych lokali, lub jeżeli członek jest w zwłoce z uiszczaniem opłat. Eksmisja nie jest możliwa do właścicieli lokali stanowiących odrębną własność
lokal socjalny – w przypadku wyroku sądowego nakazującego eksmisję sąd orzeka jednocześnie o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego lub o braku takiego uprawnienia. Orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu, czyli eksmisji do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego obciąża gminę. Pomieszczenie tymczasowe – jeśli sąd w wyroku nie zapisał prawa do lokalu socjalnego i nie jest możliwa tzw. eksmisja „na bruk”, komornik musi się wstrzymać z eksmisją do czasu, gdy gmina nie wskaże tymczasowego pomieszczenia lub osoba eksmitowana sama nie znajdzie takiego pomieszczenia bądź nie wskaże go wierzyciel.
Bez odpowiedzi do “III. Pojęcia inwestycyjno-prawne”